Πάνω από τα σύννεφα!

Καλά καλά δεν έχω κάνει τα πρώτα μου οργανωμένα βήματα στο blogging, βρέθηκα και ως συνεργαζόμενη δημοκρατική δύναμη στο ιστολόγιο του φίλου, συναδέλφου και συναγωνιστή Λεωνίδα, να γράφω κάτω από τα σύννεφα. Ποιος; Εγώ που το 99% του χρόνου μου αιωρούμαι πάνω από τα σύννεφα, με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι! Ας είναι... thanx Ξάπλα, υπόσχομαι να τιμήσω την προσφορά σου σαν contributor που είμαι πια...

Και τώρα τι γράφουνε; Για τι να πρωτομιλήσει κανείς σε ένα δημόσιο βήμα; Με την έννοια ότι εδώ "φιλοξενούμαι", δεν είναι η δική μου γωνιά που συνήθως γκρινιάζω+σχολιάζω ατέρμονα σαν το γέρο του muppet show. Τι γράφουν εδώ ρεεεε....; Να μιλήσω για φυσική; Για ταξίδια; Για μουσική; Για macintosh; Για όνειρα; Για πολιτική και συνδικαλισμό; Για όλα τα παραπάνω μαζί; Ε ρε Λεωνίδα φωτιές που μας άναψες...δεν πειράζει όμως, όρεξη να έχουμε και κάτι θα βρεθεί να γράψουμε, σε τελική όποιος θέλει παίρνει από ένα πληκτρολόγιο και γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, το αυτό λοιπόν θα κάνω και εγώ και ίσως τελικά να βγει κάτι καλό...πάντα βγαίνει κάτι καλό όταν γράφεις. Ακόμα κι εκτός θέματος. Είναι γενικά μια καθαρτήρια διαδικασία το να γράφεις, είτε με μολύβι είτε με πληκτρολόγιο.

Ξεφεύγεις από τη νοοτροπία της έκθεσης που βαθμολογείται, δε σκέφτεσαι το πώς γράφεις ούτε το τι γράφεις...απλά αφήνεσαι σε μια διαδικασία με την οποία μετουσιώνεις τη σκέψη σε κείμενο. Και διαβάζοντάς το μετά βλέπεις το μωσαϊκό της ψυχοσύνθεσης... κείμενα χαρούμενα, προβληματισμένα, μεθυσμένα, πολιτικοποιημένα, πωρωμένα, σατιρικά, ό,τι να'ναι...εμείς.

Πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε, όπως λέει και το (απίστευτα σαχλοδήθεν) περιοδικό Free, και εμείς είμαστε σε μια γενιά που σε γενικές γραμμές γράφει λίγο, αλλά ζει πολύ. Πάνω από τα σύννεφα.

Είναι φορές όμως που δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ξαπλώσεις στα γρασίδια του ΕΜΠ στου Ζωγράφου (την άνοιξη φυσικά, τώρα έχει ψοφόκρυο) και να κάθεσαι ώρες κάτω από τα σύννεφα, να ονειρεύεσαι για το πώς θα αλλάξεις τον κόσμο (σου) με τον τρόπο σου. Και ίσως τέτοιες στιγμές να είναι που βάζουν φωτιά στα όνειρα... Είναι ωραία τελικά τα σύννεφα, όταν τα κοιτάς από κάτω...αλλά και όταν πετάς μακριά, πάνω από αυτά. Εδώ πετάμε! Και ονειρευόμαστε....

Έκτακτο παράρτημα :)

Και ναι, τα νέα PowerBooks είναι πλέον γεγονός!!! Όπως είχα γράψει και στο από κάτω post οι αλλαγές είναι μικρές και αφορούν μόνο το 15άρι και 17άρι, ενώ στο 12άρι καταργήθηκε η έκδοση με το combo-drive (πλέον διατίθεται μόνο με super-drive).

Κατά τα άλλα, ανανεώθηκαν και οι PowerMac έχοντας πλέον επεξεργαστές με διπλούς πυρήνες. Επίσης παρουσιάστηκε ένα νέο πρόγραμμα για φωτογράφους. Τέλος ανακοινώθηκε η πτώση των τιμών για τις οθόνες των 23 και 30 ιντσών.

Για περισσότερα επισκεφθείτε το site της Apple.

Περιμένοντας τον Steve!!

Δηλαδή, ήμαρτον με αυτή την εταιρεία (Apple) :) Περιμένω εδώ και 15 μέρες να μου έρθει το PowerBook μου (το 12αρι παρακαλώ) και σήμερα έχει special event όπου "φήμες" λένε ότι θα βγουν νέα PowerBooks!!!

Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο το κατάστημα από το οποίο έχω παραγγείλει τον υπολογιστή και μου λέει ο υπεύθυνος, ότι έχω δύο λύσεις, ή μάλλον τρεις. Η πρώτη θα είναι να μου δώσει το παλιό μοντέλο (αυτό που ήθελα) σε χαμηλότερη τιμή, η δεύτερη, να παραγγείλουμε τον καινούριο αλλά θα πάρει περίπου 3 εβδομάδες να έρθει, και η τελευταία να μου δώσει τα λεφτά πίσω.

Είμαι ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη. Ο λόγος είναι, ότι οι "φήμες" αναφέρουν ότι οι αλλαγές θα είναι ελάχιστες και αφορούν κυρίως μνήμη DDR2 καλύτερη κάρτα γραφικών και ίσως μεγαλύτερο δίσκο. Βέβαια το μοντέλο που περιμένω με καλύπτει απόλυτα σε αυτούς τους τρεις τομείς, οπότε εάν δεν αλλάξει τίποτα άλλο θα πάρω το παλιό, δοκιμασμένο και καλό! Αν τώρα έχουμε και άλλες πιο "πικάντικες" αλλαγές, θα πάρω το καινούριο από το London!! (Είπαμε μου αρέσουν τα ταξίδια :) ). Εν αναμονή λοιπόν για τον Steve..

Όλα αυτά εξελίχθηκαν τις πρώτες ώρες της σημερινής ημέρας. Αργότερα, όταν κάθησα να κάνω λίγη δουλειά στη βάση δεδομένων με τα μαθήματα της σχολής, ανακάλυψα ότι δυστυχώς είχαν χαθεί αρκετές καταχωρήσεις. Ίσως αυτό να οφείλεται στη χθεσινή διακοπή ρεύματος που έγινε στο ΕΜΠ. Τι να πω;

Να πω ότι, το καλύτερο ίσως, τεχνολογικό ίδρυμα στην Ελλάδα, δεν έχει γεννήτριες για την παραγωγή ρεύματος ώστε σε περίπτωση διακοπής να υπάρχει πρόβλημα με τους υπολογιστές και άλλα μηχανήματα; Και καλά το δικό μας που, εντάξει, δεν κάνει και την πιο σημαντική δουλειά, αλλά αν ένας διδακτορικός φοιτητής τελείωνε εκείνη την ώρα την επεξεργασία των μετρήσεών του και τις έχανε; Τι θα έκανε το παιδί μετά;

Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα. Μάλλον υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνω. Τέλος πάντων στεναχωρέθηκα με αυτά. Πάω να διορθώσω τα σπασμένα...

Βήμα 2ο

Να λοιπόν σε λιγότερο από μία ώρα που αποφάσισα να γράψω κάτι νέο.

Αφορμή, το πέρας της πρώτης ακαδημαϊκής εβδομάδας του 5ου εξαμήνου στη σχολή. Τι εβδομάδα δηλαδή, που από τις πέντε κανονικά εργάσιμες μέρες, οι καθηγητές διάλεξαν να απεργήσουν την μία. Και σαν να μην φτάνει αυτό, όταν πλησιάζουμε στην εξεταστική περίοδο, αρχίζουν τα παράπονα ότι δεν προλαβαίνουμε να καλύψουμε την ύλη. Βέβαια για να είμαστε και σωστοί και να λέμε και του στραβού το δίκιο, αν η σχολή είναι κλειστή δέκα μέρες, οι οχτώ θα είναι εξαιτίας των φοιτητών και οι υπόλοιπες εξαιτίας των καθηγητών.

Εν πάση περιπτώσει, νέα μαθήματα μπήκαν στο προσκήνιο, αλλά δυστυχώς μερικά παλαιά χρωστούμενα υπάρχουν ακόμα στο πρόγραμμα και φωνάζουν αγχωμένα "Είμαι και εγώ εδώ!!". Να δω πότε θα τα προλάβω όλα. Στο 5ο εξάμηνο, τέσσερα από τα επτά μαθήματα είναι εργαστήρια όπου η παρακολούθηση είναι απαραίτητη, και αν σε αυτά προσθέσουμε και άλλο ένα από παλαιότερο εξάμηνο έχουμε σύνολο πέντε εργαστήρια την εβδομάδα!

Κι εκεί που χαίρομαι επειδή θα μάθω νέα πράγματα, αντιλαμβάνομαι (από την πρώτη κιόλας εβδομάδα) ότι όσο δελεαστικοί είναι οι τίτλοι των μαθημάτων, αντιστρόφως ανάλογο είναι δελεαστικό το περιεχόμενό τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως νόμιζαν οι συντάκτες του οδηγού σπουδών ότι είναι στη λαϊκή και έψαχναν τον καλύτερο τίτλο για τα μαθήματα ώστε να προσελκύσουν τους περίεργους τελειόφοιτους του Λυκείου; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό. Ευτυχώς που δεν "διαφήμιζαν" με αυτόν τον τρόπο και το χώρο της σχολής.

Ως συνήθως, μεγάλες αφίσες-προσκλήσεις για τις Γενικές Συνελεύσεις έκαναν την εμφάνισή τους από διάφορα κόμματα. Μην γίνει το παραμικρό στη Γη του Πυρός ή στα Νησιά Φίτζι, ο Φοιτητικός Σύλλογος πρέπει να λάβει άμεσα απόφαση και κατά τα γνωστά να προχωρήσει σε κατάληψη της σχολής :) Εντάξει ας μην τα παραλέω, υπάρχουν σημαντικά πράγματα για τα οποία πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, αλλά αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο, είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά και καθημερινά πράγματα. Οι μικρές ασήμαντες και αόρατες για πολλούς λεπτομέρειες, είναι αυτές που κάνουν την καθημερινότητά μας πιο ευχάριστη. Δυστυχώς προτάσεις, λήψη αποφάσεων, ή έστω νύξη για τέτοια πράγματα μάλλον είναι αδύνατο να δούμε στο άμεσο μέλλον σε Γενική Συνέλευση.

Προχωρώντας στην ανάγνωση των αφισών, το μάτι μου πέφτει σε μια ανακοίνωση για την εκδρομή του 3ου έτους. Αυτό μάλιστα!! Ρωτώντας φίλους μου από μεγαλύτερα εξάμηνα, μαθαίνω ότι πρόκειται για μια δεκαπενθήμερη εκδρομή στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της οποίας διασχίζεις την Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία και Γαλλία. Τι καλύτερο για κάποιον που του αρέσουν τα ταξίδια (εμένα) να διαβάζει για δεκαπέντε μέρες στην Ευρώπη με τους φίλους του από τη σχολή.

Ίσως τελικά, η ανακοίνωση της οργάνωσης της εκδρομής να ήταν το καλύτερο που είδα μέσα στην εβδομάδα. Αποσύρομαι για απόψε στη μοναχική μου κλίνη μιας και το κεφάλι μου νομίζει ότι βρίσκεται σε τρενάκι λούνα-παρκ και δε με βοηθάει καθόλου στη συγγραφή.

Καληνύχτα!

Καλή Αρχή!

Καλή αρχή λοιπόν, με τη πρώτη αυτή δημοσίευση! Ας ξεκινήσω δίνοντας κάποια στοιχεία για τον εαυτό μου. Βέβαια υπάρχει και το προφίλ για αυτό τον σκοπό, αλλά ποτέ δεν μου άρεσαν οι φόρμες συμπλήρωσης, πάντα τις θεωρώ πολύ περιοριστικές.

Αυτό τον καιρό τον χρόνο μου τρώει το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μιας και μου έχει δώσει το δικαίωμα να παρακολουθώ τα μαθήματα του 5ου εξαμήνου Φυσικού, της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών. Ναι, ακούγεται λίγο περίεργος, αν όχι αποκρουστικός, ο τίτλος της σχολής και καλά κάνει διότι έτσι είναι. Προσωπικά την θεωρώ από τις πιο δύσκολες σχολές που μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει στο ΕΜΠ, διότι στα 5 χρόνια σπουδών θα μάθει από Φιλοσοφία και Δίκαιο μέχρι το σχεδιασμό πυρηνικών αντιδραστήρων!

Ποτέ στο παρελθόν δεν επιχείρησα να γράψω κάτι παραπάνω από ό,τι χωράει σε ένα post-it, οπότε τα γραπτά (στην αρχή, ελπίζω μετά να βελτιωθεί), μην περιμένετε να είναι τίποτα λογοτεχνικοί θησαυροί. Είχα μεγάλο πρόβλημα στο Λύκειο όταν αναγκαζόμουν να γράψω εκθέσεις για θέματα που τότε δεν με αφορούσαν, με αποτέλεσμα πάντα να έχω χαμηλούς βαθμούς στην Έκθεση. Τώρα πώς κατάφερα να γράψω αυτό το 16,1 στις Πανελλήνιες, ένας Θεός ξέρει...

Κατά τα άλλα, μου αρέσουν τα ταξίδια, και μάλιστα είναι προγραμματισμένο ένα μικρό ταξιδάκι τον επόμενο μήνα στην Ευρώπη, μιας και τον Αύγουστο κατάφερα να αποδράσω από την Αθήνα μονάχα 6 μέρες. Συντροφιά στο ταξίδι, δυστυχώς μόνο για τις τελευταίες 4 μέρες, θα είναι και ο φίλος Νίκος.

Τώρα για αγαπημένη μουσική, ηθοποιούς και τέτοια, μην περιμένετε να βρείτε κάτι εδώ -εκτός και αν υπάρξει ανταπόκριση από καμιά πίστα ;) -, διότι δεν νομίζω ότι όποιος μπει εδώ θα θέλει να διαβάσει για αυτά.

Νομίζω θα σταματήσω εδώ τη συνοπτική παρουσίαση της αφεντιάς μου.