Βήμα 2ο

Να λοιπόν σε λιγότερο από μία ώρα που αποφάσισα να γράψω κάτι νέο.

Αφορμή, το πέρας της πρώτης ακαδημαϊκής εβδομάδας του 5ου εξαμήνου στη σχολή. Τι εβδομάδα δηλαδή, που από τις πέντε κανονικά εργάσιμες μέρες, οι καθηγητές διάλεξαν να απεργήσουν την μία. Και σαν να μην φτάνει αυτό, όταν πλησιάζουμε στην εξεταστική περίοδο, αρχίζουν τα παράπονα ότι δεν προλαβαίνουμε να καλύψουμε την ύλη. Βέβαια για να είμαστε και σωστοί και να λέμε και του στραβού το δίκιο, αν η σχολή είναι κλειστή δέκα μέρες, οι οχτώ θα είναι εξαιτίας των φοιτητών και οι υπόλοιπες εξαιτίας των καθηγητών.

Εν πάση περιπτώσει, νέα μαθήματα μπήκαν στο προσκήνιο, αλλά δυστυχώς μερικά παλαιά χρωστούμενα υπάρχουν ακόμα στο πρόγραμμα και φωνάζουν αγχωμένα "Είμαι και εγώ εδώ!!". Να δω πότε θα τα προλάβω όλα. Στο 5ο εξάμηνο, τέσσερα από τα επτά μαθήματα είναι εργαστήρια όπου η παρακολούθηση είναι απαραίτητη, και αν σε αυτά προσθέσουμε και άλλο ένα από παλαιότερο εξάμηνο έχουμε σύνολο πέντε εργαστήρια την εβδομάδα!

Κι εκεί που χαίρομαι επειδή θα μάθω νέα πράγματα, αντιλαμβάνομαι (από την πρώτη κιόλας εβδομάδα) ότι όσο δελεαστικοί είναι οι τίτλοι των μαθημάτων, αντιστρόφως ανάλογο είναι δελεαστικό το περιεχόμενό τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως νόμιζαν οι συντάκτες του οδηγού σπουδών ότι είναι στη λαϊκή και έψαχναν τον καλύτερο τίτλο για τα μαθήματα ώστε να προσελκύσουν τους περίεργους τελειόφοιτους του Λυκείου; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό. Ευτυχώς που δεν "διαφήμιζαν" με αυτόν τον τρόπο και το χώρο της σχολής.

Ως συνήθως, μεγάλες αφίσες-προσκλήσεις για τις Γενικές Συνελεύσεις έκαναν την εμφάνισή τους από διάφορα κόμματα. Μην γίνει το παραμικρό στη Γη του Πυρός ή στα Νησιά Φίτζι, ο Φοιτητικός Σύλλογος πρέπει να λάβει άμεσα απόφαση και κατά τα γνωστά να προχωρήσει σε κατάληψη της σχολής :) Εντάξει ας μην τα παραλέω, υπάρχουν σημαντικά πράγματα για τα οποία πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, αλλά αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο, είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά και καθημερινά πράγματα. Οι μικρές ασήμαντες και αόρατες για πολλούς λεπτομέρειες, είναι αυτές που κάνουν την καθημερινότητά μας πιο ευχάριστη. Δυστυχώς προτάσεις, λήψη αποφάσεων, ή έστω νύξη για τέτοια πράγματα μάλλον είναι αδύνατο να δούμε στο άμεσο μέλλον σε Γενική Συνέλευση.

Προχωρώντας στην ανάγνωση των αφισών, το μάτι μου πέφτει σε μια ανακοίνωση για την εκδρομή του 3ου έτους. Αυτό μάλιστα!! Ρωτώντας φίλους μου από μεγαλύτερα εξάμηνα, μαθαίνω ότι πρόκειται για μια δεκαπενθήμερη εκδρομή στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της οποίας διασχίζεις την Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία και Γαλλία. Τι καλύτερο για κάποιον που του αρέσουν τα ταξίδια (εμένα) να διαβάζει για δεκαπέντε μέρες στην Ευρώπη με τους φίλους του από τη σχολή.

Ίσως τελικά, η ανακοίνωση της οργάνωσης της εκδρομής να ήταν το καλύτερο που είδα μέσα στην εβδομάδα. Αποσύρομαι για απόψε στη μοναχική μου κλίνη μιας και το κεφάλι μου νομίζει ότι βρίσκεται σε τρενάκι λούνα-παρκ και δε με βοηθάει καθόλου στη συγγραφή.

Καληνύχτα!