Δεν ξαναπαω ταξιδι με γυναικα :)

Να 'μαι λοιπόν, να γράφω καθισμένος στο κρεβάτι του δωματιού του ξενοδοχείου στο Λονδίνο (το οποίο κρεβάτι έχω τραβήξει κοντά στην πόρτα για να πιάνει το ασύρματο δίκτυο :P )...

Δεν έκατσε καλά η σημερινή μέρα, φάνηκε από το πρωί! Με ξύπνησε η κοπέλα που μου είχε παραχωρήσει το δωμάτιό της για να κοιμάμαι στην εστία του Πανεπιστημίου του Limerick (Ιρλανδία), και άρχισε να γκρινιάζει για την κατάσταση του δωματίου. Το μοναδικό πράγμα που δεν αντέχω με τίποτα στον κόσμο (και το έχω ξαναγράψει πιο κάτω) είναι η γυναικεία γκρίνια:D

"Καλά, καλά", λέω, και γυρνάω πλευρό. Πάντως όταν σηκώθηκα και έκανα τα καθιερωμένα για να ανοίξει το μάτι, ετοίμασα τα πράγματά μου και καθάρισα το δωμάτιο, αφήνοντάς το σε καλύτερη από ότι το βρήκα κατάσταση. Οπότε όταν το "επιθεώρησε" δεν είπε κουβέντα!

Φεύγοντας από το πανεπιστήμιο, με το ταξί φορτωμένο με βαλίτσες συνειδητοποιεί η κοπέλα που ήταν μαζί μας, ότι έχει ξεχάσει το κινητό πίσω. Τι να κάνουμε, αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κινητά, γυρίζουμε πίσω να το πάρουμε. Αυτό έδωσε και την απαραίτητη μισάωρη καθυστέρηση, που οδήγησε την υπεύθυνη του check-in να γκαρίζει ότι αργήσαμε και ότι θα φύγει το αεροπλάνο.

Με την ψυχή στο στόμα, επιβιβαστίκαμε σε ένα τεράστιο αεροπλάνο με άλλους 15 ανθρώπους. Αυτό ήταν το μόνο καλό, γιατί πήγα σε μια άδεια τριάδα καθισμάτων, και κοιμήθηκα μία ώρα!!!

Στο Gatwick όλα νορμάλ, και για αρκετή ώρα όλα πήγαιναν καλά, πράγμα που με παραξένεψε:D

Πάμε να πάρουμε το μετρό, βασισμένοι στις οδηγίες που έδωσε ο σύντροφος Nikolakis και τσουπ, βρισκόμαστε αντίθετα από εκεί που έπρεπε. Βλέπεται, ο σύντροφος είχε μπερδέψει το westbound με το eastbound. Αφού αλλάξαμε τρένο, φτάσαμε στο σωστό σταθμό και βρήκαμε το hostel.

Και εδώ ήρθε το προτελευταίο χτύπημα... Ένα σχεδόν άθλιο hostel που είναι πραγματικά μόνο για ύπνο και για τίποτε άλλο (άντε και για χέσιμο). Να μην ξεχνάμε και την απαραίτητη δόση γκρίνιας από την κοπέλα που είναι μαζί μας, που έκανε το κεφάλι μου να χορεύει σε ρυθμούς χασαποσέρβικου...

Ευτυχώς πήγαμε για φαγητό, και τηρήθηκε το όταν τρώμε δεν μιλάμε :)

Η χαριστική βολή δόθηκε στην επιστροφή, με την ανακάλυψη ότι το ζεστό νερό ήταν κρύο, και το κρύο παγωμένο!!! Η γκρίνια τώρα, για καλή μου τύχη, πήγε επί το πλείστον στον καημένο που έτυχε να είναι στην υποδοχή εκείνη την ώρα...

Τι να κάνει και αυτός, μας παραχώρησε το μπάνιο ενός άδειου δωματίου για τις ανάγκες μας... Εγώ επειδή βαριόμουνα να ανεβοκατεβαίνω τους ορόφους για ζεστό νερό, έκανα μπάνιο στο κρύο. Δεν είναι και η πρώτη φορά άλλωστε...

Τώρα καθισμένος στο κρεβάτι γράφω τούτα εδώ. Σχεδιάσαμε την αυριανή μέρα, και πάω να πέσω για ύπνο για να μην είμαι κουρασμένος.

Θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες....

Ε ρε γλέντια!!!!