Πριν το ταξιδι...

Εδώ είμαι πάλι, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα... Τι να κάνω, υποχρεώσεις, δουλειά, σχολή, εργαστήρια και κυρίως μια κοπέλα να παραπονιέται ότι δεν έχω χρόνο πια γι' αυτή. Αν είναι ένα πράγμα που δεν αντέχω με τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, είναι η γυναικεία γκρίνια :) Αλλά τι να κάνω, αφού δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μια γυναίκα στο πλάι μου...

Αρκετά με αυτό, δεν είναι επί της παρούσης να το αναλύσω και να καταγράψω τις σκέψεις μου, θέλω να γράψω άλλα πράγματα. Στο διάστημα λοιπόν που μεσολάβησε, έγιναν διάφορα γεγονότα άξια αναφοράς (περισσότερο για να γελάμε).

Αρχίζω λοιπόν. Καταρχάς πέρασα περισσότερο χρόνο με έναν Αμερικάνο μαέστρο (στην ηλικία μου) με αποτέλεσμα να τον γνωρίσω καλύτερα και να καταλάβω ότι είναι και γαμώ τα παιδιά. Είχε φύγει ο συνάδελφος nikolakis για κάποιες μέρες και έτσι ανέλαβα να του κάνω παρέα εγώ. Από τα καλύτερα που κάναμε ήταν να προσποιηθούμε σε δύο ελληνίδες φίλες του (ναι ο κερατάς έχει βρει καλά γκομενάκια εδώ!!!!) ότι είμαι και εγώ Αμερικάνος με αποτέλεσμα να μιλάνε αυτές άνετα στα ελληνικά και να μας σχολιάζουν και εγώ να ακούω τα πάντα. Βέβαια με βρέθηκα προ εκπλήξεως όταν διαπίστωσα ότι είχαν έρθει μόνο και μόνο μήπως έρθει ο άλλος μαέστρος που τον γουστάρει η μία!! Για να μην τα πολυλογώ μετά από λίγο, ήρθε και ο πρώην αυτής και έγινε της πόρνης... Την συνέχεια αν και είναι ενδιαφέρουσα δεν την αναφέρω σε περίπτωση που διαβάζει κάποιος αυτά εδώ και παρεξηγηθούμε. Πάντως μπορώ να πω ότι είχε αρκετό ενδιαφέρον να μπορέσει κάποιος άντρας να κρυφακούσει την συζήτηση μεταξύ δύο γυναικών που κάθονται στο ίδιο τραπέζι και τον σχολιάζουν. Παιδιά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο «κάφροι» γίνονται!!!! Και μετά λένε για μας....

Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο τρομοκρατημένος λέγοντάς μου ότι χάθηκε... Το πρώτο σημείο αναφοράς που μου έδωσε, ήταν ότι έβλεπε ένα Everest από τα εκατοντάδες (;) που έχει η Αθήνα!!! Μετά από κανένα 5λεπτο κατάφερε να μου διαβάσει την οδό από την ταμπέλα, οπότε πήγα και τον «μάζεψα». Αυτά με τον μαέστρο....

Βέβαια το καλύτερο δεν το ανέφερα ακόμα... Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, πρωί-πρωί μου χτυπάνε την πόρτα. Ανοίγω και με την τσίμπλα στο μάτι βλέπω έναν αστυνομικό!! Μου ζητούσε να παρουσιαστώ στο τμήμα για υπόθεσή μου... Ντύνομαι και γω ο καημένος και πάω σαν βρεγμένη γάτα στο τμήμα. Εκεί μου δηλώνει ο αστυνομικός υπηρεσίας πως πρέπει να του παραδώσω το δίπλωμα κυκλοφορίας μου, την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου και τις πινακίδες!!!!! Ρωτάω ένα ξερό «γιατί» και μου δείχνει μια ωραιότατη κλήση που είχα δεχτεί πριν από ένα μήνα λόγω υπερβολικής ταχύτητας (172χαω σε δρόμο με όριο 100χαω).. Του απαντάω και εγώ ότι γνωρίζω την παράβαση και πως ο αστυνομικός που με τσάκωσε μου είπε μόνο για δικαστήριο μετά από ένα χρόνο περίπου.. Ε, εντάξει, λέω, δεν πάμε καλά... Έτσι θα πάω και δικαστήριο μετά από ένα χρόνο και δεν θα μπορώ να οδηγώ τώρα για 30 μέρες που είναι κατασχεμένα τα χαρτιά μου... ΓΑΜΩΤΟ!!! Με απείλησε μάλιστα πως αν δεν προσκομίσω τα παραπάνω εντός μισής ώρας θα εκδώσει κάτι σαν ένταλμα σύλληψης!!!

Τέλος πάντων, στα κομμάτια και αυτό.. Και το λέω αυτό, διότι είμαι στην ευχάριστη θέση να αναγγείλω ότι την Κυριακή (μεθαύριο) ξεκινάει το δεκαπενθήμερο ταξίδι μου στην Ιρλανδία και στο Λονδίνο στη συνέχεια!! Φυσικά δεν θα πάω με τους γονείς μου αλλά με έναν φίλο μου και μάλιστα τις τελευταίες 4 μέρες θα «ενσωματωθεί» στο γκρουπ και ο φίλος nikolakis!! Περισσότερα για το ταξίδι θα προσπαθήσω να δώσω κατά τη διάρκεια, με φωτογραφίες αν αυτό καταστεί δυνατό.

Εμ, αυτά, βαρέθηκα να γράφω :)